Wat een rare en ook wel nare tijd leven we in. Hoewel het sociale leven stukje bij beetje weer op gang komt, zullen we ons “normaal” telkens moeten aanpassen naar de omstandigheden. Ik weet niet zo goed wat ik er van vind. Hoe lastig het allemaal soms ook is, ik denk dat we nu ook heel veel leren. Als ik vastloop in mijn gedachtes helpt het mij vaak om het van me af te schrijven. Dus dat ben ik gaan doen…
De grootste zorgen maak je je als moeder denk ik altijd over je kinderen. Als het voor ons grote mensen al amper te bevatten is wat er allemaal gebeurd, wat doet dat dan in die kinderkoppies? Mijn eigen kinderen vinden het stom dat ze niet naar opa en oma mogen. Mijn dochter maakt zich druk om de gezondheid van mijn oma, haar overgrootmoeder, die al 95 is. Mijn zoon vraagt zich af het op het journaal ooit nog over iets anders gaat dan over corona… En ik, ik vraag me af welke invloed deze periode op de langere termijn op hun levens heeft.
Een van de dingen waar ik mee worstel is het opstarten van de scholen. Aan de ene kant is het fijn voor de kinderen dat ze weer terug naar school kunnen, les mogen krijgen van een leerkracht en weer een beetje terug naar “normaal” kunnen . Aan de andere kant beangstigt het me. Wat als terug naar school gaan toch niet zo veilig is als het nu lijkt? Nemen we niet onnodig veel risico met onze kinderen, laten we de nieuwe “normalen” voor hen niet te snel achter elkaar veranderen? Na tig weken thuisonderwijs, via half naar school, naar helemaal naar school in krap 4 weken tijd. In onze regio mogen de kinderen straks nog 3 volle weken naar school, is dat de moeite waard? Ik vraag met het me af…
Toch kijk ik vooral ook met bewondering naar de stappen die gezet zijn de afgelopen periode. Waar ik me voorheen vooral zorgen maakte over de borging van de kwaliteit van ons onderwijs, maken die zorgen langzaam plaats voor vertrouwen. Ik denk dat het onderwijs in deze crisis heeft bewezen een stuk flexibeler en veerkrachtiger te zijn dan menigeen had gedacht. Dat biedt perspectieven voor de toekomst. Een fysiek lerarentekort hoeft niet als tekort gevoeld te worden als lessen digitaal vormgegeven kunnen worden. Veel kinderen hebben ervaren dat je ook met online onderwijs prima kunt leren. Het is een mooi begin om met vertrouwen verder te bouwen aan alternatieven voor klassikaal onderwijs.
Hoelang corona nog invloed op onze levens heeft weet niemand, maar voorlopig zullen we er mee moeten dealen. Laten we er op vertrouwen dat we er ook van kunnen blijven leren.
Het mooie van vertrouwen is namelijk dat het kan groeien. Het groeit door stappen te nemen, ook als je eigenlijk niet durft; het groeit door je te verbinden, met jezelf en met elkaar; het groeit ook als je jezelf de tijd gunt.
Als ik je ergens mee kan helpen, of als je even wilt sparren, dan weet je me te vinden.